Biogramy
Emil Krawczykiewicz
Emil Krawczykiewicz urodził się we Lwowie, 26 października 1829 r., jako pierworodny Eugeniusza i Alojzy van Roy. Eugeniusz był radcą lwowskiego magistratu. Emil miał brata i siostrę. Po śmierci rodziców (ojciec zmarł w 1841 r.) zaopiekowała się nimi rodzina. Pieczę nad Emilem przejął brat ojca, Szymon Krawczykiewicz (1804-1881), oficer armii Królestwa Polskiego, powstaniec listopadowy, nauczyciel i urzędnik. Swojego bratanka umieścił w konwikcie jezuickim we Lwowie; studia wyższe Emil Krawczykiewicz ukończył na Wydziale Prawa Uniwersytetu Wiedeńskiego. Dzięki starannemu wykształceniu posługiwał się biegle językami łacińskim, niemieckim, francuskim i angielskim.
Gizela i Marceli Ochęduszkowie
Gizela i Marceli Ochęduszkowie
W tym roku staraniem Stowarzyszenia Opieki nad Starym Cmentarzem w Lesku odrestaurowany został nagrobek Gizeli i Marcelego Ochęduszków, długoletnich nauczycieli szkół leskich.
Marceli Ochęduszko urodził się w 1866 r. w Jaćmierzu. Pracę w 5-klasowej szkole powszechenej w Lesku rozpoczął w 1892 r., po przeniesieniu się z Pisarowiec, ze stanowiska nauczyciela tymczasowego młodszego. W systemie szkolnictwa galicyjskiego znaczyło to, że ma za sobą już czteroletnią naukę w jednym z sześciu istniejących wówczas seminariów męskich i egzamin kwalifikacyjny. Do 1908 r, zdał również egzamin wydziałowy III grupy.
Ignacy Mamczyński
IGNACY MAMCZYŃSKI
Ignacy Mamczyński w historii Leska zapisał się jako człowiek ogromnego intelektu, wielkiego serca i niezwykłej dobroci.
Urodził się w Krakowie 6 grudnia 1837 roku w ubogiej rodzinie. W czasie swojej nauki szkolnej i uniwersyteckiej utrzymywał się z własnej pracy oraz ze skromnego stypendium, którym dzielił się z matką i młodszym bratem Mikołajem. Studia na Uniwersytecie Jagiellońskim ukończył uzyskując tytuł doktora medycyny w dniu 28 lipca 1863 roku, a 25 grudnia tegoż roku osiadł w Willamowicach jako lekarz miejski.
Aleksander Śliżyński
Aleksander Śliżyński (1868-1930)
burmistrz Leska w latach 1916-1930
Ludzi zasłużonych i znamienitych w uznaniu dla ich zasług chowano zawsze przy głównej alei lub na szczycie cmentarza. Burmistrz Śliżyński pochowany został w najbardziej należnym mu miejscu: na samym szczycie głównej alei starego cmentarza. Nie pozostawił po sobie nikogo, kto by o miejsce jego pochówku należycie zadbał, tak jak kiedyś on dbał o swoje miasto.
Podczas jednego z wielu spotkań zarządu Stowarzyszenia Opieki nad Starym Cmentarzem w Lesku uznano, że stulecie odzyskania niepodległości jest dobrą okazją do odremontowania miejsca spoczynku zacnego burmistrza. Warto przypomnieć zasługi burmistrza Śliżyńskiego i warto o nim pamiętać, gdyż jest to wspaniała, piękna postać w historii naszego miasteczka. Został burmistrzem podczas trwania wojny, jeszcze przed odzyskaniem niepodległości. Miał trudne zadanie zadbać nie tylko o podstawowe potrzeby ludności, ale też pomóc stać się społeczeństwem – wykształconym, aktywnym, świadomym. Jak wyglądały początki jego działalności jako gospodarza miasta? Jaka była ówczesna rzeczywistość w naszej małej ojczyźnie?